За исхрана на свињитњ за тов, обично се користат две смеси. Во првиот временски период (од 25 до 60 кг) се дава мешавина од 16% протеин, а подоцна, од 60 до 100 кг мешавина од 14% протеин.
Главен извор на енергија во мешавината, обично е пченката, а основен извор на протеини е соина сачма. Составот на оброкот за свињите не треба да биде константно ист, треба да се менува во зависност од цената на суровините и товните свињи на пазарот.
Во ова големо значење треба да биде употребата на компјутери во обликувањето на оптималниот оброк. При товење, на свињите може да им се дава сува или влажна храна. Не се утврдени значителни разлики во продуктивноста на свињите, со оглед “сува” или “влажна” исхрана. Влажното хранење има предност, доколку во близина на товиштето се наоѓа извор на некој нуспроизвод од (сурутка, кланични отпадоци итн.). Недостатокот на “влажна” исхрана носи потреба за изградба на боксови со соодветната форма и димензии, бидејќи на секоја свиња треба да и се обезбеди најмалку 35 см бранова должина. Покрај тоа, подот при “влажната” е влажен, што негативно влијае на микроклимата во шталите.
Односот на вода и крмна смеса, може да биде 2:1, 2.5:1 и 3:1 без значителна разлика во производниот учинок. Исто така, не се утврдени разлики ако храната се меша со топла или со ладна вода. Сувата храна може да се дава со автоматски хранилки, во боксот или на подот. Кога се хранат свињите од подот, потрошувачката на храна за килограм прираст е поголема (за шест проценти и повеќе), а прирастот е помал. Предноста на хранењето на свињите од подот е тоа што можат да се чуваат поголем број на свињи во боксот, во поевтино изградени товишта и помала потреба за работна сила (непотребно чистење на боксовите).
„Современо Земјоделство“
